Verzekeringen tegen kidnapping

Verzekeren tegen kidnapping? Ja, ook dat kan. Maar verder wil de verzekeraar er weinig over kwijt.
Het Nederlandse rijtje van de laatste jaren: Claudia Melchers (2005), Reinier Terwindt (2003) en Hans van de Kimmenade (1999). Johnny de Mol ontsnapte in 2003 net aan een kidnapping.

Ontvoeringen van leden van rijke families zijn ‘on-Nederlands’. Toch leeft de angst voor ontvoering en afpersing ook hier. Nog sterker: je kunt je ertegen verzekeren.

Zo’n verzekering is vooral aantrekkelijk voor bedrijven en hulpverleningsorganisaties die personeel uitzenden. Maar ook Nederlandse particulieren kopen polissen, zegt Rozemarijne Pet-van der Weide, van Nassau Verzekeringen in Rotterdam.

Wie een zogenoemde kidnap and ransom-polis hebben, weten zelfs de medewerkers van Nassau Verzekeringen op twee mensen na – niet. „Als er een ontvoering speelt, word ik nog wel eens gebeld met de vraag: is die bij ons verzekerd?“, zegt Pet van de afdeling crisismanagement.

Polishouders van PIA/Nassau (een joint-venture van een Amerikaanse en de Nederlandse verzekeraar) zitten met een codenaam in de computer, want niemand mag weten dat er een polis op hun naam is afgesloten. Je wordt als verzekerde ook geacht dat niet zelf door te kletsen.

„Je hoeft niet de kat op het spek te binden. Dan denken ontvoerders: daar zit geld. Dan breng je je eigen werknemers of familie in gevaar.“

De verzekeraar betaalt bijna alle kosten van een ontvoering: de crisis-adviseurs (meestal van Corporate Risk International, CRI), het losgeld (tot de afgesproken limiet) en de doorbetaling van het loon van de ontvoerde. In Italië zijn dergelijke verzekeringen niet toegestaan, in Duitsland mag je er geen reclame voor maken. Dat is in Nederland niet zo, maar je kunt je voorstellen dat we terughoudend zijn, zegt Pet.

Het feit op zich dat ontvoeringen hier te verzekeren zijn, vergroot het risico op ontvoeringen niet, meent ze. „Ik vind het reëel dat je je daartegen kunt verzekeren.“

Kidnapverzekeringen zijn geen grote bedrijfstak en het is een ietwat lastige markt. Er is weinig informatie. Nassau zelf geeft geen inlichtingen over het aantal polishouders, de omzet of het aantal uitbetalingen. En dat geldt ook voor concurrenten. Veel ontvoeringen halen de krant niet, aldus Pet. „Er zijn geen statistieken.“ Wel blijkt uit een overzicht van CRI dat het bedrijf tussen 1993 en november 2006 413 keer is ingeschakeld voor ontvoering en afpersing, waarvan 25 keer in Nederland.

Nassau brengt de verzekeringen sinds eind jaren ’90 aan de man. „De crisis-consultants zijn de strik om de polis. Ze doen de onderhandelingen voor je. En het is heel fijn dat je iemand bij je aan tafel hebt zitten die in dit soort penibele situaties weet hoe er gehandeld moet worden en die je kalmeert.“

Moordende concurrentie is er niet, aldus Pet. „We brengen de polis niet actief aan de man. Mensen weten ons wel te vinden. Ik kan moeilijk iedereen op de Quote-500 lijst bellen, en vragen of ze zo'n polis nodig hebben.“ Bovendien wil Nassau hen beslist niet allemaal als verzekerde hebben, zegt ze.

Het aantal aanvragen wisselt sterk, aldus Pet. „Ze komen niet elke dag binnen, maar ik kan er ook wel drie op één dag krijgen.“

De doelgroep bestaat vooral uit bedrijven met veel reizend personeel in risicolanden, zoals baggeraars of oliemaatschappijen en hulporganisateis. Pet ziet een toename van bedrijven die in Oost-Europa zitten. Daarnaast zijn er de vermogende klanten en mensen die naar landen – zoals Colombia – gaan waar ontvoeringen veel voorkomen.

Mensen kopen vooral een ontvoeringsverzekering – richtprijs 2000 euro premie per jaar voor een verzekerd bedrag van 1 miljoen – om het gevoel te hebben dat ze goed zorgen voor hun werknemers en/of gezin. „Alles kan verzekerd worden, maar in landen met een hoog risico is de premie ook hoog.“

Een geruchtmakende ontvoering (Claudia Melchers) wil nog wel eens wat extra klandizie opleveren. „Daardoor hebben we niet alleen persoonlijke verzekerden gekregen, maar ook bedrijven. Ik wist niet dat het kon, dit is wel iets voor ons, wordt er dan gezegd. Want mensen vertellen het natuurlijk toch rond in hun inner circle.“

Bron BN de Stem